We zijn allemaal opgegroeid in de slechte traditie van wachten op een prins, niet op een echt persoon. En uiteindelijk wordt wishful thinking gemakkelijk als echt afgedaan, en voor deze rol benoemen we vrijwillig het meest ongepaste personage. Bovendien raken we van hem in een ondragelijke seksuele verslaving..
Hier maakt zelfs de volkswijsheid een hulpeloos gebaar, waarbij ze afstapt met een aforistische verklaring: "Liefde is slecht. ". "Nee, nee, het gaat niet om de geiten, – wijze psychotherapeuten en seksuologen hebben gelijk – en dit is niet het hart dat je kunt bestellen, maar het onbewuste begin diep in ons verborgen". Over het algemeen is emotionele overmatige afhankelijkheid van een persoon die niet eens klaar is om onze gevoelens te delen, al lang bestaand en mysterieus "De stelling van Fermat". En tot dusverre is het niet mogelijk geweest om redelijkerwijs te bewijzen waarom deze aanval, in de taal van de therapeuten genaamd, "overgewaardeerde fixatie" of "dwangmatige aantrekkingskracht", treft voornamelijk vrouwen. Er is een basishypothese – de afwezigheid bij meisjes van de zogenaamde "drift ervaring". Dit is wat de psychologie de periode in het leven van een kleine jongen noemt waarin hij onbewust de emotionele band met zijn moeder verbreekt. Dit betekent dat hij op de leeftijd van drie of vier jaar op grotere afstand van haar begint te spelen, ophoudt met zoeken met dezelfde volharding
haar knuffels en liefkozingen. Wetenschappers verklaren dit gedrag door de eerste hormonale pieken in het lichaam. Dit wordt later vermengd met de ervaring van de kennismaking met "mannelijke subcultuur" met haar categorische verbod op de rol van de zoon van een moeder. Tegelijkertijd wordt de jongen thuis nog steeds geliefd en verzorgd, dus dit eerst "breken" met de dichtstbijzijnde vrouw vindt plaats in ondersteunende psychologische omstandigheden. Dus voor alle volgende afscheidingen met vrouwen verwerft de toekomstige man onbewust gelukkige immuniteit. Het meisje dat dit niet heeft meegemaakt "ervaring breken", opgroeien blijkt het emotioneel kwetsbaarder te zijn. Of het waar is of niet, maar het feit blijft bestaan - van 10 tot 20% van de jonge vrouwen van 20 tot 30 jaar vervallen in emotionele en seksuele overafhankelijkheid van een persoon die hun romantische beklimming niet deelt. En na afscheid van hem te hebben genomen, blijft de liefdesobsessie niet alleen bestaan, maar wordt ze soms intenser.
Het fenomeen van vrouwelijke opofferingswaanzin, zonder twijfel, is op zichzelf helder en heeft de beste schrijvers aller tijden niet onverschillig gelaten. En, let wel, de auteurs die dit onderwerp aanraakten, weerspiegelden terecht de echte stand van zaken: Anna Karenina, en de bruidsschat Larissa, en de wanhopige dame Macbeth van het Mtsensk-district – al deze klassieke verhalen over liefdesverlanging en pijnlijke genegenheid eindigden in gelijke mate helaas. En laten we eerlijk zijn, we leren niet van de ervaring van vorige generaties, ook niet de minste les. De situatie is niet gemakkelijk in het kamp van hulpverleners-therapeuten die geroepen zijn om ons te hulp te komen, aangezien de moderne wetenschap nog steeds niet duidelijk uitlegt aan welke aandoening te wijten is. "romantische waanzin", die de beste vrouwelijke jaren sinds een eeuw heeft verslonden. Het is duidelijk dat het niet gemakkelijk is om op dit gebied ontdekkingen te doen – we hebben het tenslotte over liefde. En voor haar, met als etherische substantie, buitengewone vluchtigheid en absolute willekeur van keuze, is het moeilijk om dichtbij een professor te komen met een liniaal in de hand. Misschien is dat de reden waarom geen enkele neurotische aandoening zo veel meningsverschillen, geschillen en wetenschappelijke discussies genereert als liefdesverslaving. Tegenwoordig zijn er echter behandelingsspecialisten "hou van fixatie" voornamelijk verdeeld in twee kampen.
scholen geloven dat zo’n verslaving aan liefde er helemaal niets mee te maken heeft en dat het een kwestie is van een milde, volledig corrigeerbare, seksuele afwijking. "Alles lijkt een beetje op fetisjisme, verzekeren ze, wanneer het lichaam van deze specifieke man, zijn geur en aanraking haar seksualiteit in een vrouw kunnen doen ontwaken. Elke andere man, nog aantrekkelijker en zachtaardiger, laat haar koud. Maar het is precies zo’n overselectieve reactie, wanneer één stimulus een storm van hartstocht veroorzaakt, en al het andere op geen enkele manier opwindt en de basis vormt van licht, maar toch afwijkingen. Hier, vreemd genoeg klinkt het misschien, kun je een parallel trekken met een fetisjist die alleen opgewonden is door zijden kousenbanden, zonder welke een liefdesbijeenkomst mislukt..
Een andere groep therapeuten schrijft deze afhankelijkheid toe aan een van de manifestaties van een aandoening die veel voorkomt bij jonge vrouwen: milde endogene depressie. Ze noemen de pijnlijke fixatie op een man kenmerkend voor depressie en het verlangen naar alles wat bekend en vertrouwd is, beschreven door Avicenna. Bijvoorbeeld tijdens dergelijke periodes "hits" wij zijn niet "schone veren", integendeel, we komen koppig niet uit één trui en vermijden nieuwe routes van punt A naar punt D, instinctief proberen we niets in ons leven te veranderen. Als we worden afgewezen, lijden we natuurlijk. Maar dit lijden verdringt op zijn beurt een diepere, dieper verhulde, trage depressie..
Een triest beeld, zegt u, en we zullen u niet bedriegen, u anders niet geloven. En als u dergelijke verhalen alleen van horen zeggen kent, laten we het dan hebben over preventieve maatregelen tegen dergelijke liefdesvallen..
1. Maak van jezelf geen afgod!
Een ander geval waarin eeuwenoude wijsheid alleen wordt bevestigd door het onderzoek van psychotherapeuten. Er is niets gevaarlijker voor een meisje dan het beeld van de held dat duidelijk in haar verbeelding wordt geschetst. Onthoud, zelfs de onvergetelijke Kerry kreeg de ergste brandwond op MMM (de man van mijn dromen). Het punt hier is dat emotionele overafhankelijkheid vaak ontstaat wanneer een onopvallende First Comer plotseling onbewust samenvalt met het beeld van de beruchte prins. En dit gebeurt precies in het geval dat zijn beeld wordt gevormd en gefixeerd in ons onderbewustzijn. Zonder onszelf te beseffen, reageren we bijvoorbeeld op brunettes met groene ogen, en als ze tijdens het praten ook hun hoofd een beetje naar een kant kantelen, zoals de held van onze eerste kus in het leven deed, dan is deze omstandigheid vaak genoeg voor ons "werd gepakt" in je eigen val. Ja, hoe banaal ook, maar het is precies zo. Daarom, als je weet dat je de neiging hebt om op een bepaald type te reageren, probeer dan aan het begin van het verhaal, terwijl je nog steeds in staat bent om de situatie nuchter te beoordelen, bekijk de held van dichterbij. Misschien is je fantasie gewoon een slim spel spelen "het verleden klonen".
2. Haast je niet
De dagen die gebeuren "fixatie" op het meest ongelukkige object van hartstocht hebben we in de regel een speciale behoefte aan levendige gevoelens. Deze dorst, die vaak een verlangen naar warmte en geborgenheid blijkt te zijn, neemt toe tijdens periodes van onrust of gewoon een saaie lucht boven ons. En hier verschijnt, tot ons ongeluk, iemand die we plechtig verheffen tot de rang van prins. Hoewel we het in werkelijkheid alleen proberen te gebruiken als een set aquarellen om de aangetaste realiteit te kleuren. Het probleem is dat voor ons geen ruw Whatman-papier is, maar het meest authentieke canvas van ons eigen leven. En daarom is het, op spiritueel verontrustende momenten, beter om niet de maalstroom van de geschiedenis in te gaan, waarvan je de twijfel zelf diep in je ziel voelt, maar om naar je geliefden en mensen die je begrijpen – vrienden en familieleden – toe te gaan. En in een verscheidenheid aan liefdesverhalen moet je in ieder geval eerst binnenkomen met een nuchtere blik op de held die naar je is gestuurd.
3. Verdeel niet in twee lijnen
Het maakt niet uit hoe moeilijk het is om toe te geven, maar zo "snappen" op de geliefde wordt vaak ondersteund door de eigenaardigheden van ons eigen karakter. In het bijzonder de wens (onbewust natuurlijk) om de wereld in zwart en wit te verdelen. Daarom kleden we, in onze verbeelding, een man zorgvuldig, als een pop, uitsluitend in lichte kleding en schrijven we hem alleen goede aspiraties en emotionele impulsen toe. Allemaal hetzelfde, op zijn zachtst gezegd, "lelijkheid" dwingende excuses worden onmiddellijk gevonden. Dit is waar onze destructieve houding groeit: "Ik hou alleen van hem en van niemand anders en nooit", "alleen gelukkig met hem, en zonder hem verliest alles zijn betekenis". Wie weet, misschien worden dergelijke verhalen naar ons gestuurd om na te denken over hun relatie met de wereld. Misschien zijn ze te ultimatum? En in deze kleurenblindheid beroven we meedogenloos ons eigen leven..
4. Word geen eeuwige pleitbezorger
Hier wil je gewoon, denkend aan Hollywood-films, plechtig toevoegen "advocaat van de duivel". In feite bezitten in 99 van de 100 gevallen mannen die ons tot een verlammende verslaving hebben gedreven, geen innerlijke superkracht. Bovendien laten ze ons vaak heel oprecht weten dat ze helemaal niet geneigd zijn tot verreikingen
verhoudingen. Maar het was er niet. Als het gezicht van een bescheiden handelaar in chocolaatjes kritisch nauw samenvalt met het fictieve beeld van die beruchte kerrin MMM-ma, klikt een onzichtbaar slot op zijn plaats. En wat heet, "We slaan". Gevangen door je eigen passie. En de onvoldoende aandacht van de geliefde voor ons, zijn afkoeling of zelfs een pauze met ons, staan klaar om gerechtvaardigd te worden om welke reden dan ook. Het resultaat is dat elke keer dat de situatie in onze verbeelding verandert, zodat een gezamenlijke en gelukkige toekomst op ons wacht. Jurk met oranjebloesem en rossige baby’s. En omwille van dit alles denken we dat het het lijden waard is. Het blijkt dat de vernietigende duivel onze eigen creatie is. Een van de vormen van onze verplettering "ik". Mee eens, het is niet zo eenvoudig om hem te berekenen en te ontwapenen! Maar je moet het proberen.
UITGANG VAN DE DOP – 4 DEUREN
Dat wil zeggen dat er in feite veel meer individuele outputs kunnen zijn. Maar nu zullen we praten over beproefde methoden..
Verlaag uw persoonlijke lat niet!
Onze verslaving wordt vaak ondersteund door aanvullende factoren die ook verdomd moeilijk aan onszelf toe te geven zijn. Namelijk: we ontwikkelen een gebrek aan vertrouwen in onze aantrekkelijkheid, angst voor nieuwe kennissen. En in feite kunnen we alle schoonheden zijn, evenals meisjes die mager, ironisch en aangenaam zijn in communicatie – helaas, onze eigen houding, deze zorgvuldig voor onszelf geconstrueerde kettingen, trekken ons terug naar alle nieuwe levensvoorstellen om onze bestemming te reorganiseren. Naar een leeg appartement. Naar de stille telefoon. In de wereld van trieste dromen en tranen. De goede oude methode is zo goed als altijd. "wig wig", wanneer je jezelf, zoals Münghausen, bij het haar optilt en juist dit haar leidt om het in zijn juiste vorm te brengen. Daarna volg je de winkel voor nieuwe items. ‘S Avonds kleed je je om, doe je make-up op en maak je een afspraak met een vriend in een trendy café of in een film. Het zou natuurlijk leuk zijn om tegelijkertijd een oude vriend uit te nodigen voor een ontmoeting, in het gezelschap waar je je voorheen op je gemak en op je gemak voelde, maar in eerste instantie vragen we niet zo’n offer van je. En zelfs als deze ontmoeting met vrienden u geen duidelijke troost biedt, zal het toch, geloof me, het juiste doen. "genezend" gevolg. Jij dacht
zou "Open" vertrouwde cirkel, wat betekent dat je de eerste stap zet om uit de verslaving te komen.
Verbreek de verbinding met de afbeelding
Probeer jezelf mentaal te bevrijden van de invloed van je "anti held". De Amerikaanse arts Susan Gevertz gebruikt bijvoorbeeld een methode die is geleend van de Pacific Indianen. Op een halve kilometer afstand van de klif maken haar patiënten een beeld van hun uitverkorene uit klei. Vervolgens breken ze de delen ervan af en, terwijl ze speciale spreuken uitspreken, gooien ze ze in het water. In feite is dit een overdracht van de techniek om boze geesten uit te drijven die zich in een persoon hebben gevestigd en zijn leven ruw regeren. Het is duidelijk dat er op onze breedtegraden geen oceaan is en dat zelfs klei moeilijk te verkrijgen is. Visualiseer uw negatieve emoties in plasticine of tekeningen. Blind of teken een abstract wezen dat verantwoordelijk is voor wat je leven is geworden. Je kunt openlijk en niet aarzelen om hem alles te vertellen wat je voelt. Dit is tenslotte de donkere kant van jouw "ik", Ik heb je in deze val gezet en hij loopt vrijuit, zwaaiend met de sleutel. Scheur daarna de tekening open of twijfel aan het beeldje. Het belangrijkste is om op tijd te begrijpen dat slachtoffer worden net zo eenvoudig is als peren beschieten. Maar uit gevangenschap komen is niet zo onmogelijk..
Wijs hulp niet af "de voors"
Als je het gevoel hebt dat je het niet alleen aankan, beperk je dan niet tot de steun van goede vrienden, maar wend je tot degenen die je professionele hulp kunnen bieden. De therapeut zal u door het probleem te vertellen helpen om op een nieuwe manier accenten te leggen en te leren hoe u de kijkhoek naar de situatie kunt verschuiven. Zoals u weet, is alles wat er om ons heen gebeurt tenslotte het resultaat van ons eigen werk "optiek". En het moet van tijd tot tijd worden gewijzigd. Misschien werkt een techniek voor jou. "hypnotische onthechting", wanneer met behulp van speciale suggestieformules het beeld van een man als het ware uit de psyche wordt gehaald en wordt gezien als een persoon uit het verleden, met wie iets je verbond, maar dat was een hele lange tijd geleden.
"Kameraden" helaas – verenigt u!
Er is ook groepstherapie voor verslaafde vrouwen, gebouwd (laat je hierdoor niet verwarren) op het principe van groepen "Anonieme Alcoholisten" met hun 12 treden. In beide gevallen is het inderdaad een pijnlijke verslaving, die tijdens vergaderingen eruit moet worden geperst. En hiervoor moet je hele geschiedenis opnieuw worden beleefd, samen en naar het verleden worden gestuurd. Door uw situatie te vertellen en tegelijkertijd te analyseren, met de steun en sympathie van andere deelnemers aan deze dramatische therapie, kunt u voor het eerst eerlijk en openlijk beginnen. "omgaan met" met hun vrijwillige ketenen. Je begrijpt hoe en wanneer het verlangde als realiteit aanvaard begon te worden. Op welk punt zette u een bril op met valse lenzen? En niet eens roze, maar saai grijs. Alleen al de erkenning van de zinloosheid van een dergelijke zelfbestraffing is al de eerste overwinning op onze verslaving, waaronder het kostbaarste dat we hebben – onze geestelijke gezondheid en ons emotionele leven – wordt begraven. Wees alsjeblieft waakzaam als je de prins onderweg tegenkomt.